سیب...

سر تا پایم را خلاصه کنند

می شوم “مشتی خاک”

که ممکن بود “خشتی” باشد در دیوار یک خانه

یا “سنگی” در دامان یک کوه

یا قدری “سنگ ریزه” در انتهای یک اقیانوس

شاید “خاکی” از گلدان‌

یا حتی “غباری” بر پنجره..

---------------------------------------------------------

همیشه هم قافیه بوده اند، “ســ ـ ـیب” و “فریـ ـ ـب”!

همانند سیبی که آدم و حوا را فریب داد و حالـــا هم میگوییم

                       “سیــــــــ ــب”

و دوربین های عکاسی را فریب میدهیمـــ 

تا پنهان کنیم اندوهمان را پشت این لبخند مان

--------------------------------------------------------