بهــــار...

باید بهــــار اینجوری بگذره

یه خونه باشه با یه ایوون بزرگ؛

لبه ایوون پر از گلدون هایی باشه که مادربزرگ عاشقشونه

و صبح به صبح قبل بیدار شدن اهل خونه،

قربون صدقشون میره و بهشون آب میده

یه حیاط پر از درخت باشه و یه حوض آبی تازه رنگ شده وسط حیاط که شبها،

عکس ماه بیفته داخلش!

یه تخت کنار ایوون زیر پنجره باشه و یه لحاف سنگین..

از همون لحاف هایی که وقتی میندازی روت نمیشه نفس کشید!

از همونایی که بوی نم و عطر خاص جا رختخوابی رو میده..

بعد یه روز بالا و پایین کردن حیاط و نشستن کنار حوض و بازی کردن با ماهی ها

شب بخوابی تو همون ایوون و زیر اون لحاف سنگین دست دوز مادربزرگ

بین گرم و سرد شدن و تاب خوردن زیر لحاف خوابت ببره

صبح با بوی نم بارون بلند شی؛

وقتی چشماتو باز میکنی انقد ذوق کنی که دلت بخواد بخوابی و دوباره صبح بشه...