دیـوانگی...

یه وقتائیم هست
آدم دلش می‌خواد فرار ڪنه...
نه از بقیه ، بلڪه از خودش !
و هرچے ڪه مربوط به خودشه!
می‌دونے ؟ نمیشه !
واسه همینم هست
ڪه بعضیا دیوونه می‌شن...
اینجورے دیگه میتونن خودشون نباشن...
هیچ‌ڪسم به خنده ها و گریه های
بے دلیلشون گیر نمیده دیگه!
دیوونگے یه وقتا خیلے قشنگه...
مثل نارنجے موقع پائیز
مثل بارون وسط بیابون
مثل بخار چایے توے برف
مثل خنده لابلاے گریه
می‌دونی؟!
یه وقتایے دیوونگے خیلے خوبه...
خیلے می‌چسبه!
اصلا یه وقتایے هست ڪه
عقل و منطق جواب نمیده دیگه...
اون موقعا دیوونگے قشنگترین
راه فرار از مشڪلات دنیاست !