تو را می‌ستایم...

تو را می‌ستایم
بسی بیش‌تر ز سراب شب
    تو را ای گل‌‌دان دل‌تنگی!
       ای خاموش‌ترین خاموش!
و بس دوست‌ترت می‌دارم
 چرا که ز من گریزانی
و به ریش‌خند تکثیر می‌کنی ای زیور شب‌های من! 
         آن دره‌ها را
        که دهان گشوده‌اند میان من و آبی اندوه ابدیت

تا تارانه در می‌تازم
هم از آن دست که سپاه کرم‌ها بر جنازه‌ای
و سخت عزیز می‌دارم این دیو دژخوی را 
      که همانا سردی نگاه توست
و تو چه زیباتری
در این خوی گران‌سری!