دلتنگی...

محبوب من

دلتنگی بخشی از من نه ،

بلکه تمام من است..

بعد از شناختن «عشق» دلم برای همه چیز و همه کس تنگ میشود..

بیشتر برای "تو"

دلتنگی اصلا خوب نیست، این حس لعنتی صورتهای مختلف دارد..

گاه بصورت کودکی بدعنق ظاهر میشود که با هیچکس نمی سازد..

گاه به شکل نوجوانی پر غرور و سرکش همه ی قوانین جهان را زیر پا میگذارد ..

گاه هم به شکل قطره اشکی از گوشه ی چشم می لغزد و با شوری اش لبها را

نوازشی می دهد و غمش می ماند..

غمی که یک کنج دنج برای خود در دل آدمیزاد پیدا میکند و همان گوشه کز می کند..

دلتنگی..

این تلخِ عصیانگر اما، حرف تو که میان باشد به شکل ماتمی شیرین ظاهر می شود..

ماتمی که هیچ گاه تمامی ندارد..

دلتنگی فقط با تو درمان می شود ...❤️